Geen enkele beer is achtergelaten: de Vietnamese autoriteiten doen wat ze kunnen om een eind te maken aan de Vietnamese berengal-productie.

Hoe speelt één persoon het klaar om de harten en de mentaliteit van een hele natie te veranderen? Dit vroeg Jill Robinson zich af, nadat ze haar eerste stap had gezet in een berengal-boerderij en zich vast had voorgenomen om alles op alles te zetten om aan dit wrede bedrijf voorgoed een eind te maken. Jill verklaart: “Ik wist niet hoe ik het moest aanleggen om deze – toen nog wettelijk toegestane – industrie de voet dwars te zetten, vooral als buitenlander. Ik besefte wel dat ik met tact en respect te werk moest gaan.” LEES HET VERHAAL VAN HONG

Jill besefte al snel dat de enige manier om aan de afschuwelijke handel een definitief einde te maken, was: samen te werken met de bevolking en de autoriteiten in de landen waar die handel bestond. En zo begon de trektocht van Jill om alle galberen-kooien in Vietnam leeg te maken, met respect, zonder oordeel over de mensen, in samenwerking, met duidelijkheid over de doelstelling van de acties. Zij en haar medestanders moesten de wereld verbeteren en plaatselijk een begin maken. JIIL TEKEND EEN OVEREENKOMST

“Er is heel veel geïnvesteerd in het ontwikkelen van de capaciteiten van ons team” sprak Heidi Quine, directeur van ons reservaat Tam Dao. “Onze teamleden hebben het ongeëvenaarde talent om hun medewerkers te beïnvloeden, en bovendien hebben zij de gave om dieren te helpen bij hun aanpassing aan een verreikende en langdurige verandering. Het tweede reservaat in Bach Ma Nationaal Park heeft uitsluitend Vietnamese personeelsleden. De afgelopen jaren hebben onze teams Vietnamese dierenartsen, berenverzorgers en managers getraind in alle facetten van het beheer van de reservaten.”

“Tot mijn grote vreugde heb ik personeelsleden kunnen aantrekken die door de beste deskundigen van Animals Asia opgeleid zijn”, aldus Thuy, nieuwe beheerder van Bach Ma`s reservaat. Werkelijk langdurige veranderingen voor dieren kunnen alleen bereikt worden als de mentaliteit en de gewoonten van de mensen veranderd zijn. Ik ben zo trots dat ik aan het hoofd zal staan van de ambassadeurs van mijn land wanneer we de berengal-productie voorgoed zullen beëindigen.”