AURORA voor het eerst naar buiten.

Sunbeerje Aurora kreeg steeds meer durf om al dat onbekende te onderzoeken,  om op haar pad lekkere, malse grassen en cocosnoten te vinden, en waar ze , wie weet, zelfs nieuwe vriendjes zou ontmoeten.
 
Aurora was, als klein beertje, weggeroofd uit het wild, en had 15 jaar lang geen  sprietje gras onder haar voeten gevoeld. Het was dan ook geen wonder dat ze, toen voor het eerst de deur van haar nieuwe leefgebied voor haar open ging, eerst niet wist wat ze moest doen. Zoals het is gegaan met zoveel bevrijde beren, was het eerste wat instinctief in haar opkwam: op haar hoede te zijn voor die vreemde wereld. Ze stak schuw haar kop naar buiten en liet haar ogen wennen aan  het zonlicht. Toen waagde ze zich met voorzichtige stapjes over het betonnen binnenplaatsje in haar nieuwe, vrije natuur, Voor haar lag een met gras begroeid speelweitje vol bomen en bouwsels waarin je als beer kunt klauteren, en overal om haar heen lagen onweerstaanbare hapjes, zoals kokosnoten, tropische vruchten en zoete smeerseltjes.
 
Al gauw won de verleiding het van de aarzeling en wandelde ze dapper verder de tuin in, en volgde ze de geuren die overal om haar heen hingen en die ze met welbehagen opsnoof.