Het bevrijde beertje Murphy
Hij is een van de jongste beren die ooit door Animals Asia bevrijd zijn, zo jong zelfs, dat hij nog moet leren lopen. Hij voelt zich al aardig thuis in het Vietnamese berenopvangcentrum, maar voordat hij zijn omgeving helemaal kan verkennen, moet dit beertje eerst leren om zijn pootjes goed neer te zetten. De toegang tot het 6 tot 8 weken oude beertje is strikt beperkt door voorschriften met betrekking tot de quarantaine van het reservaat, maar foto`s en een video, die een van de verzorgers gemaakt heeft, laten zien hoe onwennig en onzeker Murphy nog op zijn jonge pootjes rond waggelt. Met zijn aangeboren nieuwsgierigheid gaat Murphy op mini-avontuur, klauterend over speeltjes en snuffelend aan alles wat nieuw voor hem is.
Murphy is nog niet eens twee maanden oud, dat wil zeggen dat hij op een ongelofelijk kwetsbare leeftijd is. Hij zou nu eigenlijk door zijn moeder verzorgd moeten worden en onder haar bescherming zijn directe omgeving moeten gaan verkennen. We proberen zoveel mogelijk met jonge beertjes bezig te zijn, maar als ze zo jong zijn als Murphy, moeten ze nog met de fles gevoed worden en worden ze angstig en zenuwachtig als ze alleen gelaten worden.
Helpt u weer mee, dat ook dit beertje de nodige zorg kan krijgen?
Beerboerderijen in Vietnam.
In Vietnam worden nu meer dan 25 jaar (vanaf ongeveer 1989) Aziatische zwarte beren op beerboerderijen gevangen gehouden. Daarvoór werden de beren doodgeschoten en de gal uit het lichaam genomen. Maar iemand vond uit dat het economischer was de beren levend op te sluiten, zodat men elke dag gal kon aftappen. De dieren zitten in te kleine metalen kooien, niet groter dan de beer zelf.
Ze zijn beter bekend onder de naam ‘maanberen’ (één van de acht soorten beren ter wereld), zo genoemd om hun prachtige sikkelvormige geel/gouden markering op hun borst. Deze Aziatische zwarte beren worden dagelijks gemolken voor gal door middel van het diep inbrengen van roestige metalen katheters in de galblaas en/of via permanent open geïnfecteerde gaten in de maag van waaruit de het gal “druppelt”, de zogeheten “free dripping” methode. De beren leiden een leven van marteling voordat zij uiteindelijk een tergend langzame dood sterven als gevolg van chronische infecties.
Beren gekooid voor het leven, al langer dan 25 jaar...... Productie-boerderijen voor hun gal...... De tragische realiteit van beerboerderijen is het duidelijkst zichtbaar in de schokkend-slechte fysieke conditie van de beren – van Andrew, Freedom, Belton en Frodo met ontbrekende ledematen als gevolg van berenklemmen in het wild, tot Crystal en Gail waarvan de tanden zijn afgezaagd en nagels van klauwen barbaars voorgoed zijn afgehakt met als reden, dat gal melken dan gemakkelijker is. Verwondingen, als gevolg van de tralies van te kleine kooien, over de gehele lengte van hun toch al door pijn geteisterde lijven..... Hoofdwonden, die duiden op hun mentale trauma, dat zij jarenlang hebben moeten doorstaan, waarbij zij keer op keer hun hoofden tegen de tralies slaan in panische pogingen om hun verstandige geest te blijven stimuleren.