Sam en Simon
Toen Sam en Simon bevrijd werden uit een donkere stal ergens op het eiland Bay Mun in het Vietnamese Halong Bay, verkeerden ze allebei in een slechte staat. Simon redde het uiteindelijk helaas niet. Hij overleed 3 maanden later, maar hij had, al was het maar voor even, nog net lang genoeg geleefd om de vrijheid, de verzorging en de vriendelijke bejegening in het Vietnamese reservaat van Animals Asia te kunnen proeven.
Sam herstelde langzaam maar gestadig. Ze begint, met toenemend vertrouwen, haar nieuwe verblijf in het reservaat te verkennen. Jarenlang leefde ze in een krappe kooi naast die van Simon. Nu hij er niet meer is, lijkt het wel of dat zij nu voor hen beiden leeft. Het is een nieuw leven, dat ze met beide poten aanpakt!
Simon kwam, na een jarenlange verwaarlozing, blind en kreupel, met open wonden en hersenbeschadiging bij het reservaat aan. Hij kwam nooit buiten zijn hok. Op het laatst brachten de berenverzorgers van Animals Asia zelfs echt gras bij hem in zijn eigen hok. Even maar kon Simon een sprankje ervaren van het nieuwe leven dat hij zou hebben geleid en dat hem door velen zozeer was gegund.
Simon kwam, na een jarenlange verwaarlozing, blind en kreupel, met open wonden en hersenbeschadiging bij het reservaat aan.
Beerboerderijen in Vietnam.
In Vietnam worden nu meer dan 25 jaar (vanaf ongeveer 1989) Aziatische zwarte beren op beerboerderijen gevangen gehouden. Daarvoór werden de beren doodgeschoten en de gal uit het lichaam genomen. Maar iemand vond uit dat het economischer was de beren levend op te sluiten, zodat men elke dag gal kon aftappen. De dieren zitten in te kleine metalen kooien, niet groter dan de beer zelf.
Ze zijn beter bekend onder de naam ‘maanberen’ (één van de acht soorten beren ter wereld), zo genoemd om hun prachtige sikkelvormige geel/gouden markering op hun borst. Deze Aziatische zwarte beren worden dagelijks gemolken voor gal door middel van het diep inbrengen van roestige metalen katheters in de galblaas en/of via permanent open geïnfecteerde gaten in de maag van waaruit de het gal “druppelt”, de zogeheten “free dripping” methode. De beren leiden een leven van marteling voordat zij uiteindelijk een tergend langzame dood sterven als gevolg van chronische infecties.
Beren gekooid voor het leven, al langer dan 25 jaar...... Productie-boerderijen voor hun gal...... De tragische realiteit van beerboerderijen is het duidelijkst zichtbaar in de schokkend-slechte fysieke conditie van de beren – van Andrew, Freedom, Belton en Frodo met ontbrekende ledematen als gevolg van berenklemmen in het wild, tot Crystal en Gail waarvan de tanden zijn afgezaagd en nagels van klauwen barbaars voorgoed zijn afgehakt met als reden, dat gal melken dan gemakkelijker is. Verwondingen, als gevolg van de tralies van te kleine kooien, over de gehele lengte van hun toch al door pijn geteisterde lijven..... Hoofdwonden, die duiden op hun mentale trauma, dat zij jarenlang hebben moeten doorstaan, waarbij zij keer op keer hun hoofden tegen de tralies slaan in panische pogingen om hun verstandige geest te blijven stimuleren.