Ki een beer die haar angst overwon.

Het schuwe beertje, dat haar angst overwon, bloeit op nu ze vriendjes om zich heen heeft. Toen Ki tekenen van neerslachtigheid begon te vertonen, stelden haar verzorgers zich tot taak om haar te helpen. Met doorzettingsvermogen en creativiteit bereikten ze verbluffende resultaten.
 
Ki was nog maar net gespeend, toen ze, in  2005, bevrijd werd uit een galboerderij  en overgebracht naar een reservaat van Animals Asia in China, samen met haar moeder Starlight en haar zusje Chi. Ongeveer de eerste 10 jaar van haar leven scheen Ki volkomen zorgeloos, blij dat ze ontsnapt was aan een leven van niets dan martelingen en pijn.
 
Toen ze zich eenmaal thuis was gaan voelen in het reservaat, zag men haar dikwijls spelen met haar zusje, of op zoek naar voedsel in het gras van haar omheinde gebied, met alles wat daar aan interessants te zien en op te snuiven was, bomen om in te klimmen  en waterplassen om in te poedelen.
Ondanks hun gehechtheid aan elkaar, begonnen de zusters, zoals veel aan elkaar verwante dieren, grote verschillen in karakter te vertonen. Chi was meer naar buiten gericht, zij was dol op stoere worstelpartijtjes met andere beren, terwijl Ki onmiskenbaar een kwetsbaardere natuur had, en zich duidelijk meer begon terug te trekken om rustig ergens in haar eentje te zijn.
 
Helaas nam de angstige houding van Ki steeds ernstiger vormen aan. Ze gedroeg zich steeds onderdaniger en hield zich afzijdig van alle andere beren in haar groep.
Het sneed de verzorgers door de ziel om dat alles aan te zien, maar ze waren vastbesloten om haar opnieuw te redden, deze keer van de eenzaamheid. Ze zorgden voor meer ruimte voor haar om in rond te wandelen, zodat ze het meer naar haar zin zou hebben. Ze plaatsten haar in een andere beren-groep, in de hoop dat ze door de vriendelijkheid van Bao Be, een oudere mannetjesbeer, uit haar schulp zou kruipen

Beerboerderijen in Vietnam.

In Vietnam worden nu meer dan 25 jaar (vanaf ongeveer 1989) Aziatische zwarte beren op beerboerderijen gevangen gehouden. Daarvoór werden de beren doodgeschoten en de gal uit het lichaam genomen. Maar iemand vond uit dat het economischer was de beren levend op te sluiten, zodat men elke dag gal kon aftappen. De dieren zitten in te kleine metalen kooien, niet groter dan de beer zelf.
 

Ze zijn beter bekend onder de naam ‘maanberen’ (één van de acht soorten beren ter wereld), zo genoemd om hun prachtige sikkelvormige geel/gouden markering op hun borst. Deze Aziatische zwarte beren worden dagelijks gemolken voor gal door middel van het diep inbrengen van roestige metalen katheters in de galblaas en/of via permanent open geïnfecteerde gaten in de maag van waaruit de het gal “druppelt”, de zogeheten “free dripping” methode. De beren leiden een leven van marteling voordat zij uiteindelijk een tergend langzame dood sterven als gevolg van chronische infecties.
 

Beren gekooid voor het leven, al langer dan 25 jaar...... Productie-boerderijen voor hun gal...... De tragische realiteit van beerboerderijen is het duidelijkst zichtbaar in de schokkend-slechte fysieke conditie van de beren – van Andrew, Freedom, Belton en Frodo met ontbrekende ledematen als gevolg van berenklemmen in het wild, tot Crystal en Gail waarvan de tanden zijn afgezaagd en nagels van klauwen barbaars voorgoed zijn afgehakt met als reden, dat gal melken dan gemakkelijker is. Verwondingen, als gevolg van de tralies van te kleine kooien, over de gehele lengte van hun toch al door pijn geteisterde lijven..... Hoofdwonden, die duiden op hun mentale trauma, dat zij jarenlang hebben moeten doorstaan, waarbij zij keer op keer hun hoofden tegen de tralies slaan in panische pogingen om hun verstandige geest te blijven stimuleren.